Heeft u een doggy-bag?

Patiënten van het het Sint Elisabeth Hospital (Sehos) moeten zelf zorg dragen voor het opruimen van hun geamputeerde ledematen. Deze nieuwe regeling is sinds september van kracht. De doorgaans hoge kosten van het begraven of cremeren worden niet meer door het ziekenhuis of door verzekeringsmaatschappijen gedekt.

Voorheen zorgde het Sehos wel voor het opruimen van 'ziekenhuisafval'. Het ziekenhuis beschikte toen nog over een mortuarium, Maar die is uit bezuinigingsoverwegingen twee jaar geleden al gesloten. Nu blijkt dat de kosten toch de pan uitrijzen en heeft men het probleem maar bij de patient gelegd.

Het Sehos, dat met financiële problemen kampt, moet "elk dubbeltje omdraaien, en dus keuzes maken", aldus medisch-directeur Pieter Van den Burg. Zijn ziekenhuis zit een beetje in zijn maag met de wet op de lijkbezorging, waardoor de huidige verwerking van ledematen te duur is.
Daar komt bij dat het ziekenhuis enorm veel kosten zegt te hebben doordat veel patienten niet verzekerd zijn en het ziekenhuis toch een zorgplicht heeft.

En wat moet er dan gebeuren met meegenomen ledematen? Er zijn religeuze tradities op het eiland die vereisen dat ledemaat en lichaam weer verenigd moeten worden op de sterfdag van de patient. Je hebt dan in ieder geval een uitvaartonderneming nodig.

Voor de minder bedeelden onder ons, en daarvan zijn er nogal wat op Curaçao, is begraven of cremeren geen optie. Dat kost tussen de 1200 en 3000 gulden en dat gaat moeilijk als je een uitkering van 450 gulden hebt.

Kijk dus niet vreemd op wanneer je straks afgezaagde handen en benen vindt op straat of in de mondi. Er wordt nu al veel wegegegooid wat eigenlijk bij Selikor thuishoort.

Het ziekenhuis is toch wel geschrokken en gaat nu kijken of er geen overeenkomst gesloten kan worden met deze vuilverbrander? Of dat de verontwaardiging weg zal halen is nog wel de vraag.

Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'54")

Schotte onder vuur....

De grootste fractie in het Curaçaose parlement eist het onmiddellijke vertrek van minister-president Gerrit Schotte. Nou is dat geen nieuws, want hier op ons eiland en wellicht ook elders ter wereld is het wegkrijgen van de regering een doelstelling in het primaire proces en dan helpt het dat je wilt dat-ie opstapt.

Maar waar rook is, is ook vuur. En de vlammen, dat moet gezegd, zijn dan ook bijna zichtbaar en de temperatuur duidelijk voelbaar: Schotte ligt onder vuur!

Schotte heeft als minister van Algemene Zaken het hoofd van de Veiligheidsdienst, meneer Edsel Gumbs op non-actief gezet. Juis op het moment dat die dienst Schotte en zijn ministersploeg onder de loep nam in een zogenaamde veiligheidsscreening. Standaard worden ministers gesceend om te zien of ze niet chantabel zijn, of ze geen schulden hebben en of andere belangen het functioneren van een ministers kunnen schaden.

Gumbs heeft de zaak voor de rechter gebracht en deze oordeelde gisteren dat de maatregelen tegen de veiligheidsdienst wettelijk niet door de beugel kunnen. In gewoon Nederlands: Gerrit Schotte heeft een behoorlijke tik op zijn vingers gekregen.

Saillant detail in deze zaak is dat het vonnis, dat openbaar is, ons een klein beetje in de keuken laat kijken van hoe de relaties liggen tussen de premier, die politiek verantwoordelijk voor de veiligheidsdienst en de gouverneur, die een ministersploeg, namens koningin Beatrix inzweert.

De hele zaak bracht namelijk aan het licht dat de rol van de veiligheidsdienst niet wettelijk is geregeld in het proces van screening en dat juridisch gezien Schotte niet valt te verwijten dat hij de dienst opzij zet. Of het politiek en moreel kan is iets anders, maar juridisch kan hij er mee weg komen, zo lijkt het.

Schotte kan het spel dus spelen zoals hij tot nu toe deed, maar dat zal zijn geloofwaardigheid onder druk zetten. Hij kan er ook voor kiezen om een aantal ministers, van wie algemeen verwacht wordt dat zij de screening niet zullen overleven, te laten vallen. Hij leidt dan ontegenzeggelijk gezichtsverlies, maar hij kan dan wel door.

En het electoraat zal in tijd deze deuk in zijn net nieuwe blazoen dan moeten afstraffen of belonen. Er is helaas geen opiniebureau die de acties van de coalitie vertaalt in zetelwinst of zetelverlies....

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (3'57")

Nederland heeft er drie topatleten bij

Nederland mag God op zijn blote knietjes danken, want in één dag is nederland drie topatleten en wellicht nog meer, rijker. Ik heb het over atletiek en ik heb het over de antilliaanse sporters, Brian Mariano, Nederlands kampioen 60 meter indoor en Obed Martis, Nederlands kampioen op de 200 en 400 meter en natuurlijk de absolute topper op het koningsnummer, de 100 meter: Churandy Martina.

De IAAF (de internationale atletiek federatie) heeft besloten om alle atleten van de voormalige Antillen over te hevelen naar Nederland. Sinds 10 oktober bestaan de Antillen niet meer en vooruitlopend op beslissingen op hoog olympisch nivo, heeft deze atletiekfederatie maar vast een voorschot genomen en moeten de atleten nu onder vlag met een ander pak gaan lopen.

Een besluit dat iedereen heeft verrast, inclusief Churandy Martina zelf. Zes weken terug nog heeft het IOC haar leden laten weten dat tot 2012, met de Spelen in London, de sitiatie zou blijven zoals hij is. Met andere woorden, de Antilliaanse sporters komen gewoon uit voor de Nederlandse Antillen.

Voor Nederlandse hardlopers kan dit weleens het einde zijn van hun Olympische aspiraties, want een kijkje op de lijst van beste tijden, leert ons dat de eerste podiumplaatsen door voormalig Antillianen wordt ingenomen.

Maar voor de minder bedeelde Antilliaanse sporters is het ook een drama, want zij moeten nu concurreren met Europeaanse sporters. Bovendien moeten ze nu – om te kunnen spelen – heel ver reizen. En reizen kost geld. Wie gaat dat betalen?

Patricia Cronie in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'55")

Pensioen met pensioen?

Het gaat slecht met de pensioenen op Curacao, net als elders ter wereld, en ook Curaçao ontkomt er niet aan. Er gaat bij de pensioenfondsen momenteel meer uit dan dat er binnen komt.

Deskundigen, zoals Laurens Keesen wijten dit aan de lage rente op Curaçao. Die is in tien jaar gedaald van 8 tot 9,5 procent in 1999 naar 2,5 tot 3 procent in 2010. Die lage rente heeft tot gevolg dat de opbrengsten van pensioenfondsen laag zijn, maar het heeft nog een ander effect, dat veel harder doorwerkt: pensioenfondsen moeten door die lage rendementsverwachtigen veel meer opzij zetten dan normaal. De daling van 9% naar 3% betekent dat er vijfmaal zoveel moet worden apart gezet. En daaraan kunnen niet alle pensioenfondsen voldoen.

De pensioenen komen ernstig onder druk te staan als er niets gedaan wordt. Er blijft wellicht geen of een erg laag pensioen over voor de werkende bevolking die nu pensioen opbouwt.

Op andere voormalig Antilliaanse eilanden wordt nu allerlei maatregelen getroffen, maar op het eiland met de oudste bevolking – Curaçao dus – is het akelig stil.
Voorgaande regeringen en de huidige wellicht ook, zijn altijd bang geweest voor de electorale consequenties van impopulaire maatregelen. Want of het over benzineprijzen, belastingtarieven of pensioenen gaat, impopulaire maatregelen worden altijd doorgegeven aan who's next.

Er zal langer langer doorgewerkt moeten worden en burgers zullen wellicht zelf moeten gaan sparen voor hun oudedagsvoorziening. Dat laatste is voor veel mensen een probleem, omdat de kosten van levensonderhoud al duur genoeg zijn. Langer doorwerken zal vermoedelijk een zelfde verzet opleveren als in Nederland of misschien wel Frankrijk!

Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'39")

Beroofd? Aangifteformulier klaar in het dashboardkastje...

Op Curaçao loop je niet alleen de kans om van je spullen beroofd te worden, zoals in elk vakantieland, maar ook nog eens van je tijd. Urenlang wachten voor je eindelijk aangifte kunt doen, is geen uitzondering. Ongeïnteresseerde politieagenten die voortdurend non-verbaal hun proces-verbaal uitstellen omdat ze wel wat beters te doen hebben, is vele slachtoffers op het bureau niet ontgaan.

Toeristenorganisatie CHATA, de belangenclub voor de toeristische sector, heeft gedacht: als Mozes niet naar de berg komt, dan komt de berg wel naar Mozes.

Wat wil het geval: toeristen hoeven voortaan niet meer naar het politiebureau om aangifte te doen. Nee, ze kunnen nu hun handschoenenvakje van hun huurauto openmaken en tussen de schademeldformulieren een berovingsformuliertje vinden om in te vullen. Handig voor als de hulpdiensten eindelijk arriveren.

Volgens Steven Damiana, marketingmanager bij Chata, moesten toeristen te lang wachten voordat er een patrouillewagen arriveert. En door de lange wachttijden zien veel toeristen af om aangifte te doen. Concrete cijfers over het aantal (roof)overvallen op toeristen ontbreken daardoor. En daar wil CHATA wel meer zicht op krijgen.

Er heerst hier op Curacao stellig de indruk dat de aangifte soms ook de enige aandacht is die gegeven wordt door de justitiële keten. Mijn eigen ervaring is dat er op de dag van delict wel politieactiviteit is, maar daarna is het gauw gedaan met de aandacht en sta je er helemaal alleen voor. En als dat klopt, kan dit formulier weleens het tegengestelde effect bereiken. Want met dezelfde capaciteit op het hoofdburo, moeten er nu nog meer zaken worden opgelost!

Je zou je af kunnen vragen of het verstrekken van aangifteformulieren vooraf, geen verkeerd signaal geeft aan de toerist. Straks verschijnt het formulier ook al voorbedrukt in de inflight-magazine van de diverse luchtvaartmaatschappijen....

Neemt niet weg dat de wens van CHATA om inzichtelijk te krijgen hoe groot het criminaliteitsprobleem onder toeristen is, natuurlijk hout snijdt. Met cijfers kan gericht beleid gemaakt en effectiviteit van beleid gemeten worden.

Want dat er wat meer oog moet komen voor ‘kleine criminaliteit’ is iedereen op Curaçao wel duidelijk.

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'13")

Download hier het aangifteformulier (54k, pdf)

3e editie Regatta van start

Curacao maakt zich op voor de Regatta en dat is wat anders dan wat Alonso de Ojeda, een luitenant onder Columbus' gezag dacht, toen hij voet aan wal zette in de Annabaai in 1499. Hij was toen het enige zeilbootje dat daar rondtoerde. Nu 500 jaar later zeilen er nog steeds boten in Willemstad en is de regatta een jaarlijks terugkerend fenomeen, althans dat wil het graag zijn.

Drie dagen lang zullen de deelnemers op het water strijden voor de eer en een beetje geld, in een ambiance die je wel aan Curaçao over kunt laten. De Annabaai, die Willemstad in tweeën splijt is het decor van de race en uiteraard de open zee waar de baai in uitmondt.

De regatta op Curaçao is relatief jong. Drie jaar geleden is de Curacao Sailing Foundation (CSF) begonnen met een paar bootjes en veel enthousiaste vrijwilligers. De organisatie heeft een 10-jarig contract afgesloten met een bekend biermerk uit Amsterdam. En dat zie je dan ook meteen terug in de organisatie, het prijzengeld van 10,000 gulden en de mediaexposure.

Vorig jaar had de regatta driehionderd deelnemers, dit jaar mikt de organisatie op meer, tussen de vier- en vijfhonderd.

Het is hier bijzonder nat, maar zo nat als nu, is niet gebruikelijk. De orkaan Tomas zorgde twee weken terug voor bijzonder veel regen, zoals je wel weet. En ook dit weekend zal het bijzonder nat zijn.

De maand november is bewust gekozen, omdat dat het einde is van het orkaanseizoen. Veel schepen in de Cariben gebruiken Curaçao als veilige ligplaats, omdat het eiland onder de orkaanzone ligt.

De veranderende wind, na het passeren van Tomas heeft geleid tot het wegdrijven van zwerfolie in de haven. De vervuiling van de Isla ligt vanwege de Noordoost passaat redelijk onzichtbaar in een afgelegen hoek, maar ze is nu op drift geraakt. En dus moeten zeilers rekenign hoden met een vieze boot.

Naast het sportieve element zijn er ook optredens van topartiesten zoals, de Dominicaanse groep Los Illegales en de Jamaicaanse Shaggy. Vaak zie je aan de artiesten die komen optreden of het evenement serieus genomen wordt en volwassen is. Met deze twee namen, kun je zeggen dat de organisatie daarin geslaagd is.

Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'38")

Chico Suriel belazerd?

Jahir ‘Chico’ Suriel, 23 jaar oud, is de beste danser van Curaçao en hij woont al sinds zijn vierde in Rotterdam. Voor de luisteraar zal hij wellicht bekend zijn door zijn wervelende optredens in het Belgisch–Nederlands dansprogramma ‘So You Think You Can Dance’ op RTL 5.

Het programma is bezig met zijn derde seizoen en heeft afgelopen zondag zijn vijfde ronde beleefd. En dat ging niet helemaal zoals het grote prubliek en ook Chico verwachtte.

Hij ligt er namelijk uit. De jury prees hem de hemel in en bombardeerde hem tot de beste danser van de So You Think You Can Dance-geschiedenis. Dus van alle drie de seizoenen! En toch ligt hij er uit. Hoe kan dat?

In de week voorafgaand aan de uitzending wordt er een planning gemaakt om thuis, bij de deelnemers die doorgaan filmpjes te maken. Laat nou toevallig de planner vergeten zijn om Chico en de andere kandidaat die er afgelopen zondag ook uitvloog in te roosteren voor deze week. Met andere woorden: is hier sprake van doorgestoken kaart?

Chico is het gesprek van de dag op twitter, facebook en hyves en ook op Curaçao wordt het nu opgepikt in de media. Maar Chico berust in zijn lot. Afhankelijk van het SYTYCD-programma was hij toch al niet. Daar heeft hij teveel talent voor.

Dionne Pool in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (4'54")

De Nederlandse 'bubbel' in Curaçao

Luitenant-kolonel der mariniers Dick Bosch heeft zich in het oktobernummer van het marineblad uitgelaten over het marinepersoneel en hun positie in de Curaçaose en Arubaanse samenleving. Hij vindt dat de militairen te veel in hun Nederlandse 'bubbel' zitten: ze hebben hun eigen tandarts en hun eigen sportactiviteiten en weten te weinig van de lokale cultuur.

Tijd dus om in te burgeren en dat doe je door onder andere de taal te leren, het Papiaments. Beheersing van taal wordt toch in zijn algemeenheid, net als in Nederland, gezien als hét teken dat je geintegreerd bent. Dat je moeite hebt gedaan.
En dat is waarschijnlijk ook zo, alleen wordt het in de praktijk vaak omgedraaid, ook in Curaçao: als je geen Papiaments spreekt of verstaat, heb je geen interesse en wil je niet integreren. Ik denk dat dat wat kort door de bocht is.

Ik moet er wel bijzeggen dat het makamba’s niet makkelijk wordt gemaakt om de taal te leren. De meeste Curacaoënaars spreken redelijk tot goed Nederlands en prefereren dan ook om Nederlands met je te spreken.

Toen ik vanochtend de marinevoorlichtster op de basis belde en haar voorstelde om met een paar jongens over dit onderwerp te praten, werd de boot afgehouden. Ze voelen zich overvallen door de uitlatingen van hun collega. De marine probeert heel positief in beeld te komen op het eiland, door veel sociale projecten uit te voeren. Maar men weet natuurlijk ook wel dat het marinewereldje een eigen wereldje is. Ter verdediging kan echter worden aangevoerd dat de Marine zelfvoorzienend moet zijn om haar taken uit te kunnen voeren. En dat de keuze om te gaan sporten op de basis daarom een logische is.

Bovendien: hoe sterk integreren de jongens op de marinebasis in Den Helder eigenlijk in de Nederlandse samenleving?

Anousha Nzume in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'32")

Homo's voormalig Antillen verenigd

Dit weekend hebben vertegenwoordigers van de LHBT-gemeenschap van de BES-eilanden, Aruba, Curaçao en St. Maarten, samen met COC Nederland, het zogenaamde Pink Orange-akkoord ondertekend.

Het akkoord moet de onderlinge verbondenheid en sociaal-politieke agenda van de Lesbo’s, Homoseksuelen, Biseksuelen en Transgenders-organisaties vorm geven binnen het koninkrijk de komende jaren.

De wens van de verschillende bewegingen om hun krachten te bundelen heeft te maken met het uiteenvallen van de Antillen en de versnippering van de verschillende overheden als gevolg daarvan. Bovendien ziet Mario Kleinmoedig, voorzitter van de homobeweging FOKO op Curaçao, met de komst van een nieuw politiek elan mogelijkheden om de dialoog aan te gaan.

Een dialoog die tot dusver nooit heeft plaatsgevonden omdat de voormalige Antilliaanse regering categorisch een gesprek uit de weg ging. “De regering Schotte op Curaçao heeft bij haar aantreden duidelijk gesteld dat geen enkele Curaçaoënaar zal worden uitgesloten, wij zullen deze regering daaraan houden”, aldus Kleinmoedig.

Sulay Reval in gesprek met Dick Drayer (6'09")

Curaçao een bananenrepubliek?

Velen en met name leden van de voormalige regeringspartijen denken van wel en hebben wellicht een punt. Eerder werd al bekend dat de screening van ministers niet was afgerond voordat zij hun posten betrokken, nu blijkt dat de benoeming van de huidige voorzitter van het parlement niet volgens het boekje is gegaan.

De allereerste parlementsvergadering in het nieuwe land Curacao was een bijzondere, want er moest allereerst een nieuwe voorzitter gekozen worden. Daar zijn een aantal regeltjes voor, die niet zijn gevolgd, waardoor de huidige oppositie bij monde van Anthony Godett (FOL) claimt dat de gekozen voorzitter (Ivar Asjes) illegaal benoemd is.

Hoe het ook zij, Asjes en Godett mogen elkaar niet zo en vechten de strijd uit voor de ogen van het volk. Godett bezigde ongebruikelijke taal en interrumpeerde voortdurend tijdens een commissievergadering, waarop de voorzitter van het parlement met het reglement van orde in de hand de heer Godett uit de zaal liet verwijderen.

Een unicum in onze parlementaire geschiedenis.

Sulay Reval in gesprek met Antillencorrespondent Dick Drayer (5'21")

Curaçao weer even op de internationale kalender

Aanstaande zaterdag staat Curaçao international weer even op de agenda. Dan vindt namelijk de 9^e editie van de Amstel-curaçao race (ACR) plaats. Organisator van dit grootse spektakel is bondscoach Leo van Vliet.

De voormalig wielrenner woont nu een groot deel van het jaar op Curaçao. 10 jaar geleden kwam van Vliet jaarlijks op vakantie en deed dat – zoals gewoonlijk – met zijn racefiets in de handbagage. Al fietsend over het eiland, ontstond het idee om via een gouden formule grote wielrenners naar Curaçao te brengen. De Amstel Curacao race werd een feit.

Nu, 10 jaar en 9 edities later wordt Leo’s koers gezien als de officeuse afsluiting van het Internationale wielerseizoen. Tijdens de Tour de France staan de ‘groten der aarde’ in de rij bij Leo om mee te mogen doen. En dat heeft alles te maken met de ‘gouden formule’: nodig sporters uit om een week vakantie te vieren op Curaçao, op kosten van iemand anders en vraag daarvoor in ruil om 80 km te fietsen. Contador, Boogaard, de gebroeders Schleck, Moerenhout, Boonen: allemaal staan ze in de rij bij de Nederlandse bondscoach.

Dionne Pool in gesprek met Dick Drayer (4'37")

Doden door noodweer op Curaçao

Noodweer op Curaçao heeft in de nacht van maandag op dinsdag twee levens geëist. Honderden huizen zijn ondergelopen. De overvloedige regenval, die gepaard ging met hevig onweer, begon maandagavond na het voorbijtrekken van de tropische storm Tomas.

Vanwege het noodweer deed de politie een oproep aan de bewoners zoveel mogelijk binnen te blijven.

Op veel wegen liggen diepe plassen water. Een automobilist verongelukte als gevolg van het noodweer. Ook zou een reddingswerker zijn overleden die hulp bood bij de evacutie van het Adventziekenhuis. 18 patienten werden door de reddingsdienst Citro naar een veiliger heenkomen gebracht.

Premier Gerrit Schotte verklaarde dat gedurende de nacht minstens tweehonderd verzoeken om hulp zijn gedaan door mensen die in de problemen waren gekomen door de wateroverlast. Bij het ochtendgloren werd duidelijk hoe groot de schade is. Tientallen auto's en honderden huizen zijn ondergelopen. In sommige wijken stond het water tot over de knieën.

Verscheidene radiostations en tv-zenders zijn uitgevallen. Volgens de meteorologische dienst wordt er in de loop van de ochtend meer regen verwacht.

Antillencorrespondent Dick Drayer (5'19")

Tienerzwangerschappen hoog op Curaçao

Eén op de tien meisjes op Curacao raakt voor haar 20^e jaar zwanger. Dat blijkt uit onderzoek van de Antilliaanse jeugdzorg. De gemiddelde leeftijd van de Curacaose tienermoeders is 16 jaar. In 2007 waren 28 op de 1000 tienermeisjes moeder.

En dat is extreem hoog wanneer deze cijfers in de internationale context worden geplaatst. In Nederland bijvoorbeeld krijgen 6 op de 1000 tienermeisjes een kind. Het aantal tienerzwangerschappen is uiteraard hoger dan het aantal geboortes bij meisjes jonger dan 20 jaar. Bij de geboortes is het aantal spontane of opgewekte abortussen niet meegenomen. Het blijkt echter heel moeilijk te zijn een actueel beeld te schetsen van het aantal tienerzwangerschappen. Deze gegevens worden niet centraal geregistreerd en bovendien is abortus in de Antillen illegaal.

Alleen op Curacao worden abortuscijfers bijgehouden en daarmee kan bij benadering uitgerekend worden hoeveel tienermeisjes op jaarbasis zwanger worden.

Sulay Rival in gesprek met Dick Drayer (6'51"):