De dagen tussen Kerst en Oud & Nieuw

Holland is grauw, grijs en guur.....

En toch kan ik dit wel waarderen. Elke dag 30 graden verveelt niet, maar de afwisseling voelt toch goed. M'n neus zit wel weer dicht, Daniel hoest als vanouds en iedereen heeft lichte keelpijn. Aysheline schudt meewarig haar hoofd en wil eigenlijk zo snel mogelijk weer terug. Ik geniet echter van elke seconde en vind het heerlijk om alle mensen weer te ontmoeten.

Jonathan heeft afgelopen vrijdag zijn verjaardag gevierd met zijn oude klas van Et Buut Basisschool in het huis van Ties (zijn Mattie) in Zaandam. Met alle kadobonnen heeft hij in de Bart Smit zijn Wii-setje uitgebreid. Hij was er erg content mee. Nog blijer was hij met het weerzien van al zijn oude klasgenootjes.

De dag na Kerst zijn we naar Ajax-FC Twente geweest. De kranten schreven over een leuke pot, maar als je in de laatste minuut een goal om je oren krijgt, is geen enkele wedstrijd leuk. Ajax speelt dramatisch slecht.....het is maar goed dat we op Curaçao wonen en dat Rotterdam en Eindhoven ook slecht spelen (echt waar casaspider!), anders was het wel heel zichtbaar geworden. Daniel vond het allemaal fantastisch! Het was zijn eerste wedstrijd en hij genoot er zichtbaar van. Toen ik hem vroeg hoe hij het vond, zei hij: "heel erg leuk en heel erg stom, die laatste minuut".
Jonathan en Daniel slapen waar mogelijk bij vriendjes. Vannacht blijven ze bij Jaap en Maarten in Amsterdam. Op Oudejaarsavond gaan we naar Amersfoort, naar John en Mill. Niet vergeten vuurwerk en een oudejaarslot te kopen....

Ondertussen horen we goede berichten uit Curaçao. Wouter en Edith, die nu ons huis bewaken melden dat ze het zwembad ingewijd hebben. De kinderen zijn er niet meer uit te slaan. Ik hoop dat Wouter snel uitvindt hoe je foto's uit je camera krijgt en verstuurt, want ik word tamelijk ongeduldig. Wouter schijnt echter hele andere talenten te hebben.......

We genieten van hun huisje bij de Utrechtse brug. Heel lekker knus, mooie badkamer en heel veel krantenabonnementen. Bovendien, aan de rand van de A10 en de A2, dus je bent zo in de provincie. We moeten wel wennen aan al die buren die trap op en af lopen. Gek eigenlijk, dat hoe meer je je buren hoort, hoe minder je ze kent. Op Curaçao hoor ik mijn buren nooit, maar ik ken ze erg goed.

Overigens is het wel wennen hier, dat mensen elkaar niet groeten en elkaar straal voorbij lopen op straat. De meeste schrikken van mijn gegroet en mijn Ajo wordt al helemaal niet begrepen....
Is dit iets typisch voor Amsterdam?

Bon PASKU

Aysheline was jarig afgelopen donderdag. Traditiegetrouw verwacht ze dat ik haar vraag wat ze wil hebben op haar verjaardag. Zo niet dit jaar. Ik leid normaal gesproken aan dezelfde ziekte als waar mijn vader behept mee was: de hints van het afgelopen jaar totaal vergeten in de week voorafgaand aan de verjaardag van je vrouw.....

Dit keer had ze echter een paar keer achter elkaar geroepen dat haar computer zo slow was. Mijn ervaring leert me dat Dell machines met 256k Rimm-geheugen niet vooruit te branden zijn, laat staan dat je nog ergens Rimm geheugen kan kopen (en voor een schappelijke prijs). Los van het feit dat geheugen als cadeau aan je vrouw toch wel opgevat kan worden als dieptepunt in je relatie....

Dus staat er nu een nieuwe computer, met 2Gig geheugen. En geen Dell, anders herhaalt zich dit verhaal over 3 jaar weer.

's Avonds zijn we met z'n allen gaan eten in de Kleine Wereld, een leuk restaurantje aan het Spaanse Water. Er liep weliswaar een grote rat rond, maar dat mocht de pret niet drukken. Over ratten gesproken: wij hadden van de week voor het eerst een muis in huis. Volgens kenners het gevolg van de bouwactiviteiten van ons zwembad. De werkmannen gooien hun etensafval tussen het bouwpuin. Vandaar.

Het zwembadje krijgt al aardig vorm. Vandaag is de rand betegeld en 1e Kerstdag wordt het water gebracht. Dat komt met een truck, want water is hier te duur om je zwembad zomaar mee te vullen.

Wouter en Edith met Laurens en Isis zijn gisteren met een uur vertraging aangekomen. Ze zitten tot morgen in Livingstone en zullen daarna in ons huis trekken. Wij vertrekken zondagavond om 7 uur en zijn dan maandagochtend in Amsterdam.

Een andere goede vriend van mij uit Nederland heeft kaartjes voor Ajax geregeld a.s. donderdag. We zitten op de hoofdtribune. Daniel zal dan voor het eerst een voetbalwedstrijd gaan zien! Onwillekeurig denk ik dan aan die reclame van Mastercard: onbetaalbaar moment!

Voor iedereen: een Bon Pasku!!!
en hopenlijk ook een witte......

De laatste week

De titel van deze post lijkt erger, feit is dat we met de laatste week van het jaar op Curaçao bezig zijn. Op 23 december vliegen we voor een aantal dagen naar Nederland en hopen op 5 januari weer terug te komen. De aanloop naar deze reis zorgt voor nogal wat drukte, waardoor de weblog er enigszins bij inschiet.....

Afgelopen zaterdag zijn Jonathan, Michiel en ik de Christoffelberg opgeklommen. Jonathan en ik zijn er al eens geweest, dus dat deden we wel even opnieuw. We zouden Michiel met verve vooruit lopen. Jonathan hield zich aan dit scenario en was boven in 45 minuten. Michiel volgde knap op 1 minuut (hij moet een kortere weg hebben genomen!) en ik werd na 60 minuten opgehaald door Jonathan, die zich aan de top verveelde. Ik zei hem nog: it's lonely up there...... De foto samen vergoedde echter veel!

De spierpijn die mij nu teistert is niet noemenswaardig, maar weerhoudt mij ervan om naar de computer boven te lopen. Au. Mijn bovenbenen willen niet meer meewerken aan welke verhoging dan ook. Ook afdalingen vallen niet meer in de smaak bij mijn knikkende knieën (ze knikken ook voortdurend NEE)...

Vandaag hebben we Karin & Michiel naar Hato gebracht. Zij logeerden een 12-tal dagen bij ons in huis en naast vakantie vieren hebben ze ook een aantal klusjes opgeknapt die nog steeds wachtten op vlijt en ijver. Zo had ik nog steeds de afzuiginstallatie in de badkamer niet aangesloten, liep de deur wat aan en kon de lucht niet circuleren. Dat die deur aanliep (en niet sloot) was zo gek dus nog niet. Ook de gordijnen in de logeerkamer waren nog niet ingekort en zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles is gefixed: bedankt!

Een aantal klussen bij mijn opdrachtgevers wacht op voltooiing voordat we in Nederland zijn en we moeten ons huis natuurlijk ook winterklaar maken voor Wouter en Edith, die tijdens ons verblijf in Nederland op het huis passen (en wij op de hunne in Amsterdam).

Of het zwembad afkomt voor vertrek staat nog te bezien. De bouwers zijn nu met de houten flonders bezig, maar Juan, de hoofdbouwer was ziek vandaag, en dan gebeurt er niet zoveel hebben we gemerkt.

Gisteren was de grote dag voor Jonathan. Hij werd 12 jaar! We hebben een leuk feestje voor hem georganiseerd in de middag en 's avonds hebben de kinderen gezamenlijk naar de film 'Scary Movie 4' gekeken. Niet mijn film, hoor. Zeker met de beamer en groot projectie op de muur, was-ie dubbel eng...

In Nederland gaan we nog een feestje vieren met zijn vriendjes van zijn oude school. Ties stelt zijn huis op de Botemakerstraat ter beschikking op 28 december. Alleen voor genodigden, sorry.

We gaan met gemengde gevoelens naar Nederland. De kou trekt ons helemaal niet, maar we willen wel graag familie en vrienden zien. Daarnaast is de euro voor ons op dit moment ook niet echt een fijne munt om te kopen. Toen wij op Curaçao aankwamen kochten we een Euro voor 2,20 gulden. Nu moeten we voor diezelfde euro 2,70 neerleggen!!!! Ons salaris (in guldens) is helaas niet meegegroeid....


Het mag de pret niet drukken. Tot straks!


O ja, ik moet Jonathan nog bedanken voor de felicitaties. Hij heeft veel e-mail & cadeautjes gekregen.......

Porto Marie

Afgelopen weekend hebben Aysheline en ik gedoken op Porto Marie. Samen met Reinoud, Lenie, Marieke (hun dochter) en Tineke Knaap. Porto Marie is één van de mooiere stranden van Banda'abou (1) (zie foto) en bovendien hebben ze daar heerlijke kipsaté met friet. De zon werd op gezette tijden omgeruild voor tropische regenbuien, die zo waterrijk waren dat alleen schuilen in zee baat leek te hebben. Althans dat was de oplossing die Karin & Michiel, onze nog-niet duikende gasten - verkozen. Wij, als ingeburgerde Antillianen zagen de buien al komen en haastten ons richting Banda'ariba. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat deze meteorologische inzichten ingegeven werden door het feit dat Mamai om 17:00 uur op Hato landde. We moesten dus wel eerder weg om haar op te pikken....

Mamai blijft 3 maanden op Curaçao, net als vorig jaar. Op haar verzoek hebben we een huisje voor haar gehuurd op Rio Canario, de buurt waar zij met haar kinderen gewoond heeft en waar Aysheline groot geworden is. Voor haar is deze locatie beter dan ons huis, want wij wonen ver van haar kerk en vriendinnen af. Bovendien is haar oude buurtsuper om de hoek....

De verbouwperikelen gaan gestadig door. De zwembadbak is uitgedroogd en nu zijn de bouwers met het storten van kolommen bezig. Deze kolommen zijn nodig om de vloer rondom het zwembad te kunnen plaatsen. Deze is immers verhoogd om goed aan te kunnen sluiten bij de hoogte van de porch.

(1) op deze site kun je foto's bewonderen van een paar andere stranden van Curaçao!

Pakjesavond

"Zijn we er toch ingeluisd", zei Herman Kuiphof. Deze woorden spookten door mijn hoofd toen ik de Wii, wie? in prachtig blauw sinterklaaspapier inpakte. Doe je niet aan Sinterklaas, sta je toch je goeie geld weer te vergooien. Vrienden van mij, ... eh... grote, volwassen mannen intussen, verzekeren mij echter dat de Wii waanzinnig is.
Het zal aan mij waarschijnlijk niet besteed zijn, want behendigheid met games is mij ten ene male vreemd. Zo verslaat Daniel (7) mij met het grootste gemak wanneer we op de Playstation Need for Speed Carbon spelen. Hij hoeft niet eens op zijn player te kijken! Gelukkig kan ik in het echt met mijn Ford Explorer ook een onwijse drift maken, dus ik blijf bewonderingswaardig in de kinderogen.

Als moderne vader (44) spreek ik dit taaltje al aardig mee, vind je niet......?

Vanavond vieren we Sinterklaas met onze nieuwe gasten, Karin & Michiel. Karin is een goede vriendin van Aysheline uit vroegere tijden; Michiel heeft ze er gratis bijgekregen (Aysheline dan...). Samen zijn het ondertussen goede vrienden van ons allebei geworden en vandaag komen ze aan voor een 12-daagse vakantie.

Ze komen wel midden in de bouw terecht. Vandaag zijn de muren van het zwembad opgespoten en is onze mooie witte tuinmuur bevlekt ontvangen en ziet het er allemaal niet uit. De techniek die ze gebruiken is wel aardig. Op foto's in eerdere posts kon je zien hoe de enkellaags bekisting werd aangebracht, vandaag werd deze opgespoten. Ik heb er een filmpje van gemaakt:

Morgen gaan we één dagje drogen, waarna de coating gaat beginnen. De verwachting is dat het geheel toch af gaat komen voor ons vertrek naar Nederland.

Ku Dios Kè...zullen we maar zeggen!

Sinterklaas, wie kent hem niet?

Zoals jullie wellicht weten, komt de Sint tussen alle drukte door, ook even op Curaçao langs. De discussie over deze traditie kan rond deze tijd in Nederland op heftige reactie rekenen, op ons eiland is daarvan niets te merken (op een paar weblogs na misschien...).

Wijzelf doen niet zoveel aan dit feest, ondanks mijn goede opvoeding. Maar er valt simpelweg niet aan te ontkomen, wil je dat je kinderen nog van je blijven houden. Jonathan (11) gelooft nog steeds heilig in de Sint, hoewel de geloofsspanne beperkt is tot de tijd rondom de uitreiking van de regalonan (cadeaux). Daniel (7) is net zo standvastig in zijn geloof: "vorig jaar was het een neppe Sint, pap, want hij praatte alleen maar Papiaments!"

Wie gedacht had dat de viering bij één van mijn opdrachtgevers een nieuwe stimulans zou geven aan het afnemende geloof (net als kerkbezoek bij ds. N. te H.) mijner kinderen, komt echter bedrogen uit. Op het ritme van Sinterklaasje, kom maar binnen... verscheen één van de mooiste Sinten, die ik ooit gezien heb (zie foto)! Nepper dan dit kon zelfs ik niet bedenken: een compleet wit geschminkte Antilliaanse Sinterklaas!

Geweldig!!!

Mocht er al een discussie zijn over de verschillende negatieve connotaties rondom het Sinterklaasfestijn, met deze witte Sint verstomt elke beroering. Een Sint met zwaar antillaans-nederlands accent, die bij elke veeg over het bezweette voorhoofd zijn schmink een beetje kwijtraakte. Door welke schoorsteen was deze Sint gekropen?

Volgend jaar doen wij weer mee, dat is een ding dat zeker is!

De Tafelberg

Zaterdagochtend hebben Daniel en ik - stoere mannen van het eerste uur - de Tafelberg 'bedwongen'. Regen en wind trotserend - met de voeten in de modder - bestegen wij deze zware uitdaging. Om 7:45 begon de briefing aan de ingang van de mijnmaatschappij, die de Tafelberg exploiteert. Een groep van 60 mensen, voornamelijk makamba's stond klaar en werd verteld geen kristallen ter grootte van een pickup mee te sjouwen naar beneden. Daniel dacht daar onderweg geheel anders over, maar moest toch zijn meerdere erkennen in het stukje kristal, waar hij zijn oog op had laten vallen. Gelukkig had zijn vader hamer en beitel meegenomen (stond in de brochure) en ons huis is alsgevolg weer wat stenen rijker, getuige het bericht van gisteren, zal dat thuis niemand opvallen...

De Tafelberg leverde in vroegere tijden fosfaten op, maar levert nu alleen nog fijn bouwzand en steenslag. De westkant van de berg (zie foto) is het deel dat zichtbaar is voor iedereen. Mijnbouw is daar gestaakt om het zicht voor toeristen niet nog lelijker te maken. De oostkant, alleen zichtbaar voor Willy Maal, is daarom nu aan de beurt.

De tocht naar de top valt wat tegen. De spierballentaal taal aan het begin van deze post werd voornamelijk bedacht in de auto, want lopen op de berg is vanwege de mijnbouwactiviteiten niet toegestaan. Vier keer mag je de auto uit en kun je genieten van een adembenemend uitzicht: Deze foto, met op de voorgrond het Spaanse Water, kijkt in westelijke richting. Ons huis op Jan Thiel vind je onderaan het pijltje.

De hele tocht was gepland met Aysheline en Jonathan erbij, maar de logistiek rondom de bouw van het zwembad en verbouw van de vide plus het feit dat Jonathan schoolactiviteiten op de Römerschool had noopte ons de bezetting naar de Tafelberg te herzien.

Ben je op Curaçao en wil je ook een keer naar boven? Bel dan naar tel: 864 1950, fax: 864 2892, mobiel: 522 9610 of mail naar: esdiooms@carib-online.net.

2 juni 1995

"Keerpunten in het leven dienen gemarkeerd te worden", zei Arjan van Lagen. Daar stonden wij, in Abcoude, voor kerk en gemeentehuis en begonnen aan een avontuur die ons Jonathan en Daniel, lief en leed, voorspoed en tegenslag, Nederland en Curaçao bracht.

Veel tijd om er stil bij te staan is er niet. Vandaag is ook geen keerpunt. Een mijlpaal op zijn hoogst: de langste relatie uit ons leven!!!

De verbouwing van zwembad (dag 4) en vide hebben ons huis een beetje overhoop gehaald en te laat hebben we gerealiseerd dat één en ander niet de gewenste ambiance oplevert voor het vieren van een mijlpaal. Maar wellicht tijdens ons verblijf in Nederland - aan het eind van deze maand - kunnen we zo'n moment kiezen.
Vanmiddag is er een optreden van van het Weezer Combo van Dennis (van Marla) op Blauwbaai. Ik neem Dennis (uit Nederland) mee en zet hem daarna af op Hato. Zijn vakantie zit er op. Daarna met z'n vieren uit eten.
Maar eerst de rotzooi in huis opruimen vandaag. De vide heeft een nieuwe laminaatvloer en hekwerk gekregen en de dozen die voor deze klus opzij moesten worden gezet, staan nu in de woonkamer. De parketlegger vroeg nog: "zijn jullie hier net komen wonen?" Grapjas.

Zwembad (dag 3)

Het moet een vermoeiende dag voor onze Colombiaanse zwembadbouwers geweest zijn, want de zon heeft geen wolk gezien. Het frame voor plaatsing van de betonnen muur is geplaatst. Op de foto zie je nu de hoogte van het zwembad in relatie tot het huis:Ikzelf had ook een vermoeiende dag, maar dan in relatie tot het stappen van gisteravond. Dennis (vriend uit Nederland) en ik zijn samen met een kennis die hij ontmoet had naar de Bluesnight van Avila Beach Hotel geweest. Het was lang geleden dat ik daar was geweest. Daarna hebben we nog wat rond gereden in Otrobanda, maar op donderdagavond is alles stil en verlaten. Omdat ik mijn dagen altijd begin om 5:20 in de ochtend, hakt zo'n avondje stappen er toch wel in. Zodirect gaan we naar Mambo Beach, happy hour. En daarna ergens uit eten.

Toen ik net een foto van het zwembad aan het maken was, werd ik gepasseerd door een bevallige jongeman, die zijn overgewicht met behulp van lopen probeert te verliezen. Hij had een erg grappig en toepasselijk T-shirt aan, waarvan ik jullie de foto niet wil onthouden:prettig weekend

Zwembad (Dag 2)

Hoewel ons zwembad feitelijk op de grond gebouwd wordt, moet er toch wat gegraven worden in verband met de fundering. Vandaag kwam er dus een loader (zie foto) om zich een weg te banen door de steenmassa van Seru Mansinga. Dat is de naam van de 'berg' waarop wij wonen. Onwillekeurig dacht ik nog om het huis te evacueren, want - ik schreef het eerder al - deze berg is 'geologisch' onstabiel. In gewoon Nederlands/Papiaments: hij kan zo de zee in donderen!/E por kai den laman!

Langzamerhand beginnen de toekomstige bewoners van het verkavelingsplan voor ons echter te denken dat het allemaal wel meevalt met deze onstabiliteit. In ieder geval is het projectontwikkelaar aan de voorkant van de berg, bij de zee, heftig aan het drillen en boren ten behoeve van zwembaden en riolering. Activiteiten die de 'gewone' burgers uitdrukkelijk is verboden in verand met het 'instortingsgevaar'. Blijkbaar is er altijd baas boven baas, of moet ik zeggen: wie goed betaalt, bepaalt!

Zwembad (1)

Oplettende lezers en andere mensen, die ons huis op Jan Thiel fysiek aanschouwen en/of bezoeken, weten al een tijdje dat de header van deze weblog een valse voorstelling van zaken geeft: het zwembad is een droom en die is gerealiseerd zonder financiering, maar met Photoshop...

De waarheid - op de volgende foto - ziet er iets realistischer uit (zoals dat wel vaker gaat met de waarheid): het huis mag dan wel af zijn, de tuin is verre van dat: In het bericht van zondag, meldde ik al dat leerlingen van Aysheline de tuin een beetje op orde proberen te houden, maar feitelijk is dat water naar de zee dragen, want het onkruid schiet achter je rug volop wortel, vaak nog dezelfde dag. Dat water kan dus beter ergens anders naar toe worden gedragen...

Vandaag zijn we dan ook officieel begonnen om de realiteit aan te passen aan de header van deze weblog. Andersom is goedkoper, maar het resultaat een stuk minder!

De bouw van het nieuwe zwembad, vandaag dus begonnen, zal wel een iets kleiner resultaat opleveren dan de photoshop bewerking. Als alles gaat zoals gepland (en waarom zou ik daar op Curaçao aan twijfelen?) kunnen we in de week tussen Kerst & Oud & Nieuw een eerste duikje nemen. Is dat even mazzel voor Wouter, Edith en de kinderen (zie bezoekschema)!

Op deze weblog zal ik proberen een fotoverslag te doen van de bouw. De eerste foto toont de omtrek van het te bouwen zwembad. Uiteindelijk zal het zwembad op gelijke hoogte van de porch gebouwd worden, dus het ingraven dient alleen voor de fundering. Onze porch is al 1,50 meter hoog...
foto: op de achtergrond de zee. Daar schijn je ook in te kunnen zwemmen...

Teveel afspraken

Het gebeurt mij regelmatig: ik maak teveel afspraken op één dag, dubbele afspraken op één uur en moet daaromheen ook nog eens de reguliere zaken (zoals bv. kinderen van school halen) er tussen in proppen....

Gisteren was zo'n dag. In de ochtend had ik een afspraak extern. Op dezelfde tijd moest ik eigenlijk bij een andere externe afspraak zijn. Om half één kinderen ophalen van school. Vriendje van Jonathan mag mee (hadden we vorige week al afgesproken). Ships....., dinsdag komt Joan - onze interieurverzorgster - altijd interieur verzorgen. Wat inhoudt dat kinderen minder handig zijn in huis. Vriendjes van kinderen ook.
O, ja: vergeten dat Aysheline pas laat thuis komt in verband met haar bijlesbaan. En tot overmaat van ramp belt Sonia dat de schrijfclub niet om hallf acht 's avonds is, maar om half vijf in de middag....
Op weg naar Sonia belt Marla dat ik niet moet vergeten dat het vanavond voorlichtingsavond op school is voor het vervolgonderwijs van Jonathan: keuze van de middelbare school. "Of ben je dat soms - alweer- vergeten?" bijt ze me toe, met een flair alsof ze me al jaren kent.

Wat kan ik op dit soort momenten balen dat ik de genen van mijn vader geërfd heb. En wat ben ik blij dat Aysheline zo begripvol is en mijn vergeetachtigheid afvangt door met Jonathan naar school te gaan.

Mijn schrijfclubje was erg leuk. Sonia heeft me in een groep Pensionados geworpen, die niet meer werken en van het leven genieten. Het laatste doe ik ook, maar het eerste kan ik nog niet van mij afwerpen, helaas. De twee bij wie ik gister op de porch belandde, Derk & Femia, wonen al jaren op Curaçao en hebben een heerlijk huis op Band'abou, vlak bij St. Willibrodus. Midden in de mondi (bush). Het leeftijdsverschil viel gedurende de discussies vanzelf weg. Voornamelijk het resultaat van Derk, die een goed gevoel voor humor heeft, en...humor doet alle grenzen vervagen....

Vanochtend ben ik met Dennis onroerend goed gaan bekijken op Band'ariba. Dennis is voor een weekje over en wil misschien een huisje neerzetten op het eiland. Deze afspraak was eigenlijk ook gister, maar Dennis begreep mijn dilemma meteen, toen ik hem - ook op weg naar Band'abou - belde en hem confronteerde met mijn vaders erfenis...

Vanaf vandaag zal ik het beter doen. Ik kwam immers naar Curaçao voor mijn rust. Dat zal dan wel pas komen - vrees ik - als ik met pensioen ga....(tegen het eind van deze eeuw)

Curaçao 2007, foto's

Zoals eerder gemeld, ben ik bezig met een aantal foto's op Internet te plaatsen. Kwam ik er achter dat vele landen een eervolle plaats in de gallerij innemen, maar dat Curaçao ontbreekt!

Dus heb ik het weekend gebruikt om wat foto's bij elkaar te rapen en te plaatsen op Google Photoweb. Klijk maar even, er zitten wel een paar mooie plaatjes bij:

Mocht je interesse hebben in andere fotoalbums:

1. Malawi 1991
2. Sierra Leone 1996
3. New York 1999 (met Twintowers)
4. Libanon 1999
5. Somalia 2000
6. Ethiopia 2001
7. Ethiopia 2004
8. Sudan 2004

Een rare zondag...

Het is een rare zondag, vandaag.

De zon wil niet echt doorbreken, maar toch loopt het zweet mij langs de rug. De tuin is gevuld met allehande werklieden, die op onze orders de zondagsrust ontheiligen.
Twee jongens zijn bezig al het onkruid in de tuin te verwijderen (Gilles en Elvis) en een andere jongen (Abi) verft het huis aan de achterkant (zie foto). Alledrie zijn leerlingen van Ban Bria, de school waar Aysheline Wiskunde & Informatica geeft. Ik heb me niet beziggehouden met de zakelijke kant van het geheel, maar het zou me niets verbazen als ze een acht voor Wiskunde hebben op hun eindrapport ;-).

Aan de voorkant van ons huis hebben we sinds het begin van de week een mooie schuifbare poort. Aan de achterkant komt er ook één. Twee jongens (geen leerlingen) zijn nu bezig een ingewikkelde constructie te bedenken om de geleide rail te ondersteunen. Onze tuin loopt namelijk nogal af en het schuifhek komt bij opening in de lucht te hangen (zie foto). De constructie die ze nu bouwen kan volgens mij wel wat handiger. Maar ik ben nu te laat om in te grijpen.

Boven op zolder hebben we nu eindelijk ook een hek geplaatst. Mensen met hoogtevrees kunnen nu ook in onze toekomstige werkkamer terecht. De 'zolder' is een soort patio, met uitzicht op de woonkamer. Omdat we deze patio als opslagruimte gebruiken was het nog niet gelukt om er een veilig hek te plaatsen

Ik ben sinds vorige week lid geworden van een schrijfclubje. Ik heb nog geen idee wat het allemaal inhoudt, maar gezellig lijkt het me wel. De bedoeling is dat iedereen elke maand een verhaal schrijft en dat deze verhalen dan vervolgens besproken worden en van kritische noot (of nood?) voorzien. Het idee is van een surinaamse vriendin van me, Sonia Westerveld, die graag haar energie kwijt wil in lezen, schrijven en discussiëren en mij gevraagd heeft om mee te doen. Er komen dus nog twee clubjes. Mijn verhaal van deze maand, kun je hier lezen. Het is een bewerking van het bericht over Jonathan's rapport. Ik heb al gemerkt dat voor deze weblog schrijven een stuk makkelijker is dan voor dit groepje. Waarom? Dat merk ik wel na de eerste bijeenkomst....(a.s dinsdag)

Deze zondag beëindigen we met bezoek. Een kennis van ons, die we vorige jaar ontmoet hebben, komt voor een weekje logeren in Chogogo. Ik ga hem zo even ophalen van Hato.
Daarna een biertje en genieten van Ajax (4-1 tegen Vitesse) en Feyenoord (2-3 tegen Groningen). Rare zondagen lopen altijd goed af!

Jonathan's rapport

Er breken spannende tijden aan voor Jonathan. En dus ook voor ons. Hij zit in groep 8 en moet dit schooljaar dus zijn 'Cito' doen. Op Curaçao hebben we echter geen Cito-toetst, maar de zogenaamde gecoördineerde toets. Afgelopen maandag kwam de juf van Jonathan naar me toe om me te vragen donderdag in de middagpauze langs te komen in plaats van de ouderavond 's avonds. Even sloeg de schrik mij om mijn hart: aparte behandelingen kunnen namelijk ook duiden op onheilstijdingen. Maar gelukkig: juf wilde alle ouders van kinderen die goed presteren (de 'geen opmerkingen' kinderen) graag in de middag zien, "dan heb ik meer tijd voor de wat mindere goden...", voegde ze toe.

Ik hield Jonathan nog even in het ongewis omtrent deze voorkeursbehandeling. Het kan geen kwaad om de druk er even op te houden als het gaat om schoolprestaties...(ik ben ook jong geweest).

Zijn rapport is briljant. Zijn laagste cijfer is een 7 (handenarbeid en muziek), zijn hoogste cijfer een 10! (Aardrijkskunde). Ook Geschiedenis mag er zijn (9 1/2)!

Ik moet onwillekeurig even aan mijn eigen vader denken. Niet omdat hij zo trots was op mijn rapporten, op onze huwelijksdag vergeleek hij die nog met de opstelling van Ajax: 4-4-2, maar omdat hij zo trots kan zijn op mijn zoon (samen op de foto), die blijkbaar met behulp van genen, tienen voor Geschiedenis haalt!

Over genen gesproken: van de week was ik een aantal dia's van mijn vader aan het bewerken in de computer en stuitte toen op foto's van Agaath. Deze moeten genomen zijn tussen 1967 en 1970. Eén ervan moet voor de kenners het bewijs opleveren dat we onsterfelijk zijn: onze kinderen, dat zijn wij zelf! Kijk maar:

Daar zit Lieke! En dus niet haar moeder.....

Wiskundig gezien is er dan ook een goeie verklaring voor het feit dat Jonathan met zijn rapport in de Amsterdam Arena niets te zoeken heeft. Hij heeft het allemaal van zijn moeder...

Ik geef het toe.

Voor vrienden en familie en andere geïntereseerden: de gescande foto's zijn op Internet te zien.

Nederlandse Intellengy...

Een opmerkelijk bericht - zo lijkt het - op pagina 2 van de Amigoe van gisteren:

"Nederland bezig met scenario's inlijving door Chávez"

De uitspraak komt van de Nederlandse oud-ambassadeur Jan Willem Bertens. "Ergens in de Haagse ministeries is een speciale werkgroep al tijden aan het nadenken over wat te doen als de Venezolaanse president Hugo Chávez de Antillen inlijft", zo stelt deze oud-diplomaat.

Bertens is van mening dat de Nederlandse regering zich niet langer stil moet houden en verbaast zich zelfs over de houding van het Moederland. Met name de onduidelijke tekst van artikel 11 van de nieuwe Venezolaanse grondwet - onderwerp van een referendum in december - waarin melding wordt gemaakt van de 'exclusieve economische zone van Venezuela)*' baart hem zorgen.

Bertens legt - mijns inziens terecht - een link naar populistische Antillaanse politici (zie bericht van eregisteren) die onder het mom van 'het ontdoen van het koloniale Nederlandse juk' wel stevig willen flirten met Chávez...
Tel daarbij op het feit dat een zelfde soort populistische politici in Nederland de Antillen - desnoods via Marktplaats - in de uitverkoop willen doen en zie daar: de contouren van een inlijfscenario worden zichtbaar.

Erg aannemelijk is dit scenario (nog) niet. De Amerikanen zullen een politieke overname door Venezuela in hun achtertuin niet toestaan. Daarvoor is de strijd tegen drugs en de plaats die Curaçao daarin inneemt te belangrijk voor.

Nederland ontkent vooralsnog het bestaan van een werkgroep die scenarios maakt. En dat is al evenmin erg aannemelijk. In politiek onstabiele gebieden, waar Nederlandse belangen gelden, zou het van zeer veel naïviteit getuigen als je geen rekening houdt met waar je geen rekening mee hebt gehouden. Intellengy heet dat.....

* antwoord van de regering op vragen van de 2e Kamer inzake Chávez' claim.

Rellen bij het Marriott...

De nieuwe staatkundige verhoudingen en het proces dat daarnaar leidt, zal nog veel rumoer veroorzaken.

Gisteren was het raak voor het Marriott hotel, waar de politieke stuurgroep met afgevaardigden van Curaçao, St. Maarten en Nederland vergaderden over de voortgang van ons nieuwe Koninkrijk. Zo'n 200 demonstranten gooiden grote rotsblokken, houten pallets en autobanden op straat zodat verkeer geen doorgang meer kon vinden en hotelgasten het terrein niet konden verlaten. Curaçao stuurt op dit soort demonstraties het Vrijwilliger Korps Curaçao (VKC) en het Zero-tollerance team af (!). De laatste is normaliter een team van stoere mannen (vooral) die de grote en kleine drugsjongens op dit eiland achter de broek aanzitten, maar niet te beroerd zijn om dit soort relletjes in de kiem te smoren. Hun effenciency liet echter te wensen over, want ook hun emoties liepen soms hoog op. Eén heethoofd trok zelfs zijn pistool, maar werd door nuchterder collega's tot de orde geroepen...

De groep demonstranten protesteren tegen de "verdere uitholling" van de autonome status binnen de slotverklaring. Een verklaring die nota bene beoogt de autonome status te vergroten! Een enkel demonstrant gaat nog verder: "Wij willen de Nederlandse kolonisator niet meer". Hoewel de groep demonstranten divers is, zijn ze het bijna allemaal eens over de "arrogante makamba's (Nederlanders, dd) die de lokale cultuur en gewoonten niet respecteren en neerkijken op de lokale bevolking". Met de in hun ogen slappe houding van de huidige regering is er maar één oplossing: "de confrontatie..."

Grote organisator achter deze demonstratie is Helmin Wiels, politiek leider van oppositie partij Pueblo Soberano (PS). PS staat voor Soevereine Mensen en bezet met de zilveren kleur 2 zetels in de Eilandsraad. Hoofdpunt van deze partij is totale onafhankelijkheid van Nederland. Curaçao lid van de Verenigde naties. Een mening die - bij referendum in 2005 - door 5% van de kiezers gedeeld werd.

In de consternatie werd de vrouw van MAN leider Charles Cooper geslagen en werd de auto van Helmin Wiels weggesleept. Dat eerste zal per ongeluk gebeurd zijn, het tweede moet haast wel een wraakactie van het Zero-lange tenen-team zijn geweest ;-).

Volgens de organisatoren van deze demonstratie was dit nog maar het begin: "Het kan nog veel harder"!

Verkeerspark

De week is begonnen (bon siman!).

De regen komt met bakken uit de hemel, maar gelukkig is dat slechts van korte duur. Vanmiddag ben ik met Jonathan & Daniel naar het verkeerspark geweest. Dit park wordt veel gebruikt door basisscholen ten behoeve van de verkeersopvoeding. Het rare is dat er op Curaçao dus alleen maar gefietst wordt in dit verkeerspark. Daarbuiten ben je je leven niet zeker op een tweewieler. En als je Jonathan's rijrichting in ogenschouw neemt (zie foto), ligt dat niet aan het Curaçaose verkeer...

Het verkeerspark was een idee van een moeder van een vriendje van Daniel (Patricia & Milo), die zelf andere afspraken had, maar mij vroeg om voor haar in te vallen. Als ouder.

Kwam ik terecht in een Nederlands onder onsje!!!! Denk je het volgende in: kijk naar een willekeurig schoolplein in Nederland, 15 minuten voordat de 'bel-uit' klinkt. Denk alle fietsen met mandjes voorop weg. Dan hou je een colonne moeders en een enkele verdwaalde, maar hippe - want deeltijd -vader over. Nou daar stond ik dus ineens tussen. De hele middag.

Moeder: "Goh, wat leuk, een nieuw gezicht!"
Dick: "Ik ben de vader van die twee mooie jongetjes"
Moeder: "Enig zeg, wat lijken ze op hun moeder!"
Dick: "Oh, ken je Aysheline?"
Moeder: "Nee, wie is dat?"

(.....)

Moeder: "Weet je wat ik erg vind?"
Dick: "Nee, wat vindt u erg?"
Moeder: "Die Euroshopper bij Albert Heyn. Ik vind dat zo zielig dat mensen zoiets in hun winkelwagentje leggen! Hoever moet je gezonken zijn?!!"
Dick: "Oh, ja, nu u het zegt. Leuk Zeeman bloesje ;) hebt u aan trouwens...!"

Zie hier een verkorte weergave en kern van onze gesprekken die middag...

Maar ach, de jongens hebben zich uitstekend vermaakt. De ochtendregen, waar dit stukje meebegon, zorgde voor veel kinderplezier en van top tot teen zwarte kleren. Nee, ze lijken meer op hun vader! Wie? Ja, op Dick, echt.......!

De Julianabrug

De enige twee oude stadswijken van Willemstad zijn Punda en Otrobanda. Beide wijken worden gescheiden door de Sint Annabaai (zie foto), deze verbindt de Caribische Zee met het Schottegat, de natuurlijke haven van Willemstad. De wijken zelf worden verbonden via de Koningin Emmabrug uit 1886 (een pontonbrug). Als de brug open is wordt de verbinding gevormd door een gratis pontje. De naam Sint Annabaai komt van de Spanjaarden die Curaçao in 1499 hebben ontdekt. Zij zouden op de naamdag van Sint Anna aan land zijn gegaan, en daarom zou de baai de naam Bahia de Santa Ana hebben gekregen. Het autoverkeer moet echter gebruik maken van een andere verbinding: de Koningin Julianabrug. Ook deze brug is een visueel herkenbaar bouwwerk, met name door de hoogte van de brug: 55 meter. Deze hoogte staat toe dat grote olietankers binnen kunnen varen om de ISLA van dienst te zijn. Fiets- en voetgangersverkeer is verboden op deze brug in verband met de wind en de bewegelijkheid van de constructie.

Veertig jaar geleden, op 6 november 1967 stortte deze brug - tijdens de bouw - in. 15 mensen vonden de dood bij deze tragische gebeurtenis. De oorzaak voor deze ramp, aldus een onderzoekscommissie, was het onder water staan van een groot aantal trekstaven. In de ochtend van die bewuste 6e november werd met lieren een nieuw brugsegment opgetrokken. De belasting in combinatie met de trillingen die dit veroorzaakte, deed de brug aan de Punda kant instorten.

In 1974, op Koninginnendag werd de 3400 ton wegende brug dan toch geopend en met vier rijbanen is deze verbinding sindsdien onderdeel van de ring rondom Willemstad.

De jaarlijkse herdenking van deze ramp vond eergisteren plaats bij het monument aan de oprit van de brug. Het is deze week trouwens de Week van de Veiligheid. Niet geheel toevallig. Maar ook dit thema ontgaat ons burgers weer volledig, is mijn idee. En dat is jammer, want met 50 verkeersdoden per jaar, zou Curaçao, met een inwonertal vergelijkbaar met de gemeente Apeldoorn, zich moeten schamen! En dan heb ik nog maar één aspect van veiligheid genoemd....

De ISLA

Midden op ons mooie eiland staat het gedrocht van de eeuw: de raffinaderij op Curaçao, in de volksmond beter bekend als de ISLA.

Vroeger heette de ISLA gewoon de SHELL. Na de ontdekking van olie (1914) in Venezuela, begon Shell, samen met de Nederlandse Overheid aan de bouw van de olieraffinaderij aan de Annabaai. De Shell verkocht de raffinaderij in het midden van de jaren tachtig voor een symbolisch bedrag aan een lokaal consortium (RdK - Refineria di Korsou) die het momenteel leased aan de PDVSA, Petróleos de Venezuela S.A. Venezuela is lid van de OPEC (en één van de vijf stichters van de OPEC).

Voor sommigen is de ISLA een zegen (werkgelegenheid) voor anderen een hel (ziekte & dood).

Het Bestuurscollege van Curaçao heeft zich ten doel gesteld om de olieraffinage in Curacao op duurzame en verantwoorde wijze te continueren, waarbij milieu en economie in evenwicht zijn. Men wil een schoon milieu realiseren en zo veel mogelijk werkgelegenheid behouden met een zo gunstig mogelijke uitkomst voor de volksgezondheid (1).

Deze balans is naar de mening van velen ernstig verstoord: er wordt dagelijks gefakkeld op grote schaal (productie van H2S, zuurgas). Fakkelen vindt plaats als H2S gas niet omgezet wordt in vaste zwavel en is veelal het gevolg van verkeerde productieplanning. Uitstoot van zuurgas vindt plaats in de vorm van SO2 (zwaveldioxide); er vindt lozing plaats -in het Schottegat - van VOC's (Vluchtige Organische Stoffen) ten gevolge van slechtwerkende SWS installaties (Zuur water Strippers); Dagelijkse uitstoot van cracker fijnstof (Mild Hydro Cracker) via affakkelen en zo kunnen we nog even doorgaan.....

Onlangs is in een studie bekend gemaakt dat de ISLA op jaarbasis verantwoordelijk is voor 18 sterfgevallen als gevolg van uitstoot van schadelijke stoffen. De roep tot sluiting van de Raffinaderij is groter dan ooit. Onlangs verloor de ISLA een tussenvonnis tegen een groep van 24 wijkbewoners. De rechter vond het spoedeisende belang van hen dermate zwaarwegend en levensbedreigend dat er een deskundigenbericht moet worden uitgebracht. En dat bericht kan betekenen dat de ISLA haar poorten moet sluiten tenzij het kan voldoen aan de gestelde normeringen. En dat laatste is al jaren een groot probleem voor de ISLA!

De advokaten van de ISLA vinden dat de raffinaderij niet zodanig geëxploiteerd hoeft te worden dat aan de luchtkwaliteitsnormen van het eiland moet worden voldoen. De redenering is dat deze normen in de hinderwetvergunning zouden moeten zijn uitgewerkt en dat is niet het geval.

Bij het bezoek van de fractievoorzitters - verleden week - deed met name Femke Halsema van zich spreken door voor een sluiting te pleiten. ook op het eiland zelf is de roep om onderzoek te doen naar alternatieven groter dan ooit. De voorstanders van behoud van de ISLA (uitgangspunt van het Bestuurscollege!) tekenen doemscenario's voor indien sluiting opgelegd gaat worden. Voorstanders van de sluiting stellen dat slechts 300 mensen werk vinden bij de ISLA. De staat verdient niets aan de ISLA, want alleen al de gezondheidschade bedraagt 28 miljoen gulden op jaarbasis (2).

Het economisch belang, argumentatie voor tegenstanders van sluiting, dient nadere studie. Net als een studie naar de schoonmaakkosten van het terrein. Want wie wil er een vakantiepark bouwen op die drab:

Hiernaast vind je een kleine poll, waarin jij je mening kan geven over sluiting!

(1) FACT–FINDING MISSIE ISLA RAFFINADERIJ CURACAO (2004)
(2) Ecorys-Nei rapport (2005) - door de overheid niet openbaar gemaakt!

Naar Nederland

Het heeft even geduurd, maar met Kerst en Oud & Nieuw zijn we voor een kort verblijf even in Nederland. We moeten een aantal zaken regelen en mijn moeder is jarig (82!). Met Kerst zijn we bij Aysheline's familie.

We vertrekken 23 december en gaan 5 januari weer naar huis. Edith en Wouter, twee ex-collega's van mij komen die tijd naar Curaçao voor vakantie en blijven in ons huis. En wij blijven in hun huis in Amsterdam. Mooie ruil!

Jonathan is dan net jarig geweest, dus we vieren een klein verjaardags partijtje tussen Kerst en Nieuwjaar bij Ties thuis, in Zaandam.

Overigens, hiernaast, onder onze foto vind je een bezoekagenda. Als je langs wilt komen, kijk dan daar of er nog ruimte is....

Fractievoorzitters....

Het zal jullie wellicht niet zijn ontgaan, maar de fractievoorzitters van de 2e kamer zijn de afgelopen 10 dagen te gast geweest op de Nederlandse Antillen.

Het waren roerige dagen, want de voormannen en -vrouwen van de Nederlandse kamerfracties weten niet zo goed hoe ze zich als gast moeten gedragen en dat ligt in de Antillaanse cultuur erg gevoelig. Trouwens, in de Nederlandse cultuur ook, als ik Rita's handengeschud goed heb begrepen....

Nu ik dit schouwspel als landgenoot binnen de Curaçaose setting aanzie, besef ik terdege dat de dames en heren, op een enkele uitzondering na (Pechtold), inderdaad weinig kennis van zaken hebben (daarom zijn ze ook op bezoek), maar zich gedragen als Hollandse Betweters. De toon en inhoud van hun one-liners doen je nog meer beseffen dat zelfs een werkbezoek alleen maar dient om voor het thuisfront statements te maken. Het gaat eigenlijk niet eens over de Antillen....

Een bloemlezing:

1. Wilders heeft aandelen in marktplaats.
   Ik schreef er eerder al over;


2. Rutte: St Maarten krijgt geen status aparte, als de criminaliteit niet drastisch wordt aangepakt.
   Typisch zo'n hullie-ons statement. De bestrijding van de grote (lees: drugs) criminaliteit is een gezamenlijke verantwoordelijkheid van Nederland en de Antillen. Rutte suggereert hiermee dat het de Antillen zijn die falen. Terwijl Nederland eigenlijk constant de andere kant opkijkt....Rutte zou zich iets beter kunnen verdiepen in de materie. Ik bied hem alvast het volgende document aan: Georganiseerde Criminaliteit en Rechtshandhaving op St. Maarten;


3. Halsema: de Isla moet sluiten
   de Isla is dat stinkding in het midden van het eiland dat ooit door Koninklijke (!) Shell voor 1 gulden aan een naieve Curacaose overheid is verkocht, die het vervolgens bijna gratis en zonder toezicht laat exploiteren door de Venezolanen. Femke heeft helemaal gelijk, maar breng dit nou anders als je echt wilt dat de Isla dicht moet;


4. Verdonk (heeft zij al een fractie?): het Slotakkoord is geld over de balk smijten.
   Ik ken er nog één: "het Marshall plan kost teveel geld". Rita, jouw toenmalige VVD staat aan de wieg van het slotakkoord, waarin dit geregeld en getekend is...;

Hier op Curaçao is men verbaasd over het gemak waarmee al die uitspraken maar worden gedaan. "Gebrek aan kennis", zo omschreef één van de Antillaanse Statenleden, "is a dangerous thing".

Pechtold, die als minister Koninkrijkszaken in zijn portefeuille heeft gehad, ziet alles met lede ogen aan. "Buitengewoon onverstandig" en "volstrekte desinteresse" zijn kwalificaties die hij hierbij geeft.

Als dat waar is, vanwaar dan die desinteresse?

Ik heb er eigenlijk maar één verklaring voor: het belang van de Antillen voor de Nederlandse politiek is dat je er goede sier (oneliners) mee kunt maken die er in Nederland als zoete koek in gaan. Ook daar is namelijk een groot gebrek aan kennis over ons Koninkrijk. De tendens in de Nederlandse politiek - deze week manifest gemaakt - om met schriftelijke kamervragen vooral te scoren (en niet op het antwoord te wachten) is dus ook zichtbaar in de werkbezoeken van onze politici. Van de hordes meegezeulde pers wordt dankbaar gebruik gemaakt om weer eens goede verkiezingsretoriek uit te brallen.

Leg dit maar eens uit op de Antillen.

Moises Frumencio 'Dòktor' da Costa Gomez

In Nederland hebben we het Willy Dobbe-plantsoen, op Curaçao kennen we het Gomez-plein. In veler ogen houdt daar verder de vergelijking op, want Gomez was een belangrijke politicus die met zijn PNP* (Partido Nashonal di Pueblo) grondlegger was van het huidige Statuut van het Koninkrijk der Nederlanden uit 1954. Gomez zou zaterdag jl. 100 jaar geworden zijn en dus reden voor velen om deze dag te gedenken.

Mijn voormalig lerares Papiaments, Gerda Dunk, was lyrisch over deze man en kon heel erg boos worden als je - als Antilliaan - niet wist wat Gomez betekent heeft voor Curaçao. Ik behoorde, weliswaar als niet-Antilliaan, dus tot de laatste groep. Dit stukje op de weblog is dus een goedmakertje richting Gerda.

Wat Gomez interessant maakt voor de huidige politiek is zijn visie op de politieke status van een 'toekomstig' Curaçao. Eind jaren dertig pleit Gomez al voor autonomie van de eilanden. Zijn benoeming tot lid van de buitengewone Raad van Advies van het uitgeweken oorlogskabinet zou dan ook ten grondslag liggen aan passages in de toespraak van koningin Wilhelmina over zelfbeschikkingsrecht van overzeese gebiedsdelen.

In de jaren na de oorlog, richtte hij de PNP op en reisde meermalen naar Nederland om voor autonomie te pleiten. Vanwege de verkiezingsnederlaag in 1954 prijkt zijn handtekening echter niet op het huidige Koninkrijksstatuut. Hij is dan al wel twee keer premier van de Nederlandse Antillen geweest.

In juni 1966 wordt Gomez afgezet als voorzitter van de PNP. In november van dat jaar overlijdt hij aan de gevolgen van een longontsteking.

Dòktor, zoals hij in de volksmond wordt genoemd, had verschillende publicaties op zijn naam staan over staatkundige onderwerpen, waaronder 'Curaçao in het Koninkrijk' en 'Naar een nieuw Arbeidsrecht'. In de 'Toekomst van Curaçao' breekt Gomez een lans voor een terugkeer van Curaçao naar de eigen natuurlijke bronnen, in plaats van de olieverwerkende industrie.

Voor de Curaçaose lezers van mijn weblog: op landhuis Groot Sta Martha is een tentoonstelling ingericht over Gomez onder de titel Dòktor, un hòmber di su tempo, un hòmber pa tur tempo (Dòktor, een man van zijn tijd, een man van alle tijden). Artikelen en toespraken van Gomez zijn daar onder andere te bewonderen. En dat is mooi, want op Internet is er, op één artikel na, niets over te vinden.

En dan vind Gerda het gek, dat jonge Antillianen hem niet kennen..............

De tentoonstelling is nog te zien tot 25 november.


* Christen Democratische Partij, voortgekomen uit de Curaçaose Katholieke Volkspartij. Vanwege de sterke binding van deze laatste met de kerk, wordt door Gomez de PNP opgericht. De PNP zit momenteel in de regering om Curaçao te leiden naar een nieuw Statuut.

Voor de eerste keer ziek...

Het heeft meer dan een jaar geduurd: ik ben verhouden en heb de griep op Curaçao. Ongetwijfeld is één en ander het gevolg van de vele regen op het eiland. Niet al teveel koorts, maar wel volle sinussen, snotterigheid en ik lig dus al sinds vrijdagavond in bed.

Toen ik student was, deed ik niets liever; maar hier is elke dag in bed een verloren dag. De warmte is niet te houden, dus dan de airco maar aan. Maar een airco werkt nogal op mijn slijmvliezen. Dus moet dat ding maar weer uit. Dan maar de ramen tegen over elkaar open zetten. Maar: het is al vandaag vrijwel windstil, dus ook dat brengt geen verlichting. Als iemand een goede suggestie heeft, ik hou me aanbevolen....

Dat komt dan bovenop mijn middelvinger, die het moest ontgelden toen ik de vuilniszak van de week uit de pedaalemmer haalde. Behalve huisvuil, zat er ook een kapot glas in....
De dokter jaste er meteen een tetanus injectie in en verbond het met zorg. Maar helaas, de wond is nu gaan ontsteken en dus zit ik noodgedwongen aan de Amoxicillin. De vinger, en dan met name de positie van de vinger heeft tot nogal wat cliché opmerkingen geleid. De foto legt wel uit waarom...

Gelukkig heb ik een weekje geleden onze platte LCD televisie aan de muur tegenover ons bed gehangen. En met de pas gekochte DVD speler (incl. DivX!) hou ik het nog wel even uit.

Vandaag was Venezuela weer op bezoek. Deze foto hieronder is vanuit mijn ziekbed gemaakt! Als ik weer beter ben en dit gebeurt weer, dan maak ik een foto vanaf de Julianabrug. Venezuela ligt hier +/- 90 km vandaan!

En, o ja: het tijdsverschil met Nederland bedraagt vanaf vandaag weer 5 uur (i.p.v 6 uur). Het is hier dus 5 uur vroeger dan in Nederland. Hou er rekening mee als je skyped of SMS-ed.

Zodra ik beter ben, ga ik weer schrijven...

Curaçao: gay paradise! (2)

Aan het begin van deze maand plaatste ik een artikeltje over Curaçao: Gay Paradise! dit naar aanleiding van uitspraken van gedeputeerde Eugene Rhuggenaath van Economische Zaken en Toerisme, dat het Homotoerisme een belangrijke markt voor Curaçao is. De strekking van mijn artikel was dat de homo emancipatie nog niet zo ver is op onze eilanden dan wellicht nodig is om jezelf een Gay Paradise te noemen. Vandaag kreeg ik een aardige reactie op dit artikel, die ik jullie niet wil onthouden:

Ik ben het niet helemaal eens met de schrijver van dit stuk over Curacao als Gay paradise. Ik denk dat de schrijver niet genoeg weet over de gayscene in Curacao. In principe is Curacao misschien wel het meest tolerante eiland in het caribisch gebied als het gaat om gays. Wij moeten even naar het totaal kijken. In Jamaica worden homo's nog steeds verbannen en vermoord als ze uitkomen. Op St Maarten worden ze aangevallen door dronken bargangers. In Aruba weigert men nu nog na uitspraken van de rechters, om echtparen van hetzelfde geslacht te registreren. Op Curacao hoor je relatief weinig negatiefs over homo's. Als er geweld is tegen een homo, dan is dat meestal van een andere gay of iemand die dicht bij die persoon stond. Recente voorbeelden zijn de 'moorden' op een pastoor en een docent. In het dagelijks leven hebben wij gays het redelijk goed op Curacao. Niemand die je uitscheldt of iets achterna roept. Ook niet als je op zondag avond met een vriend op Mambo even innig danst. De enige gaybar van Curacao is midden in Punda en niet in een steegje achteraf, maar gewoon in de boogjes van het fort Amsterdam! Er is een feest gegeven voor de gasten van het schip waar de schrijver naar refereert, op een openbare plek (Riffort), in de middag. En er was niemand die iets verkeerds riep of aan het protesteren was. Het enige wat nog moet gebeuren, is dat wij gays gaan vechten om dezelfde rechten te hebben als hetero's. De achterhaalde wetgeving van de Antillen geeft daar nog niet de ruimte voor. Ik kan bevestigen dat Curacao een gay paradise kan zijn voor gays die zich hier willen vestigen en voor toeristen. En ik geloof stellig dat wij ons verder zullen ontwikkelen op dat vlak.

De schrijver van deze reactie heeft gelijk door te stellen dat ik niet voldoende weet van de Gay-scene op Curaçao. Ik gebruik dus een ander referentiekader, het juridische (dat ken ik) en niet het sociale kader (ken ik dus niet), waarnaar de schrijver refereert.

Zo bezien is Curaçao in ieder geval Nederland voorbij gestreeft in haar tolerantie ten opzichte van Homo's en Lesbienne's. Want juridisch mag Nederland nu wellicht trots zijn, sociaal gezien gaat het de laatste jaren bergafwaarts...

Het lijkt wel een persiflage op Verdonk ;-)

Overigens: de schrijver van bovenstaande reactie reageert anoniem. Zoveel tolerantie verwacht hij dus ook weer niet....

De 'methode Verdonk'

De clown van Nederland ontbreekt op het lijstje van fractievoorzitters die gistermiddag op Curaçao arriveerden voor een 10-daags bezoek aan de Nederlandse Antillen en Aruba. Wilders had natuurlijk ook 10 dagen op het strand van Avila Beach Hotel kunnen gaan liggen, maar blijkbaar is de voorman van de Puh-Vuh-Vuh (gister was het WereldStotterdag) niet zoals alle andere parlementariers....

Is de kous daarmee af?

Nee, natuurlijk niet. Wilders schaart zich ongetwijfeld in het reeds bestaande en door Gelt Dekker aangevoerde rijtje van Persona non Grata met zijn opmerking dat de Antillen op Marktplaats gezet moeten worden.

Met name het financiële (wan)beleid van de afgelopen decennia, waardoor hoge schulden zijn ontstaan, dient onmiddelijk afgestraft te worden met 'de methode Verdonk': als je een probleem niet op kunt lossen, dan moet je het probleem entlösen.
Wat zo jammer is aan dit soort boute taal - in navolging van o.a. Bolkenstein en dus Gelt Dekker, is dat het zo weining constructief is. Het probleem wordt er niet door opgelost, betrokkenen gaan de hakken in het zand zetten en raken nog verder verwijderd van elkaar.
Wellicht de bedoeling van Wilders, maar reuze jammer, want de boodschap bevat wel een kern van waarheid: hoe hebben beide landen het zover kunnen laten komen? De toevoeging beide is overigens van mij. Want die (wederzijdse) verantwoordelijkheid mis ik altijd in 'de methode Verdonck'. Als je zoals Wilders stelt, dat Nederland de Antillen jaren heeft gepamperd, mag je 'het vervelende kind' dan het huis uitzetten?

Vooralsnog lijkt dit soort stoere mannentaal nogal veel op ouders die niet weten hoe ze een kind moeten opvoeden, er in ieder geval niet in geinteresseerd zijn. En ja, dan zeg ik: had je maar geen kinderen moeten krijgen....!

Antillendag: alles blijft bij het oude...

Ik heb de laatste week twee keer de Antillendag aangekondigd, maar ben hem gister helemaal vergeten te vieren. Dat zal wel te maken hebben gehad met het feit dat deze dag dit jaar op zondag viel en dus geen vrije dag opleverde. Daarmee is dan ook meteen alles gezegd wat mij betreft, want in de kranten was de discussie over wel of niet een vrije dag op maandag - de dag er na - het enige dat ik op kon steken over deze dag.

Vroeger, en dan heb ik het over 1955 tot 1995, heette de Antillendag anders: de Statuutdag en werd gevierd op 15 december. Deze benaming verwees naar het Koninkrijkstatuut. Het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden is een document met wetskracht dat de opmaak van het Koninkrijk der Nederlanden regelt, alsmede de verhoudingen tussen de landen binnen het Koninkrijk.

Na de uittreding van Aruba, middels de status aparte, werd in 1995 besloten om deze Statuutdag te hernoemen naar Antillendag en te verplaatsen naar 21 oktober. Het doel van de herdenking van Antillendag is de bewustmaking van het Antilliaanse volk van een aantal kenmerken van het parlementair-democratisch bestel.

Maar, zoals ik boven al opmerkte: daarvan zie je in de praktijk niets. Gewoon een lekker vrije dag. En als die op zondag valt: lekker boos worden en eisen dat de dag naar maandag wordt verschoven....

Momenteel worden de verhoudingen binnen het Koninkrijk, en daarmee ook de tekst van het Statuut, herzien. Ik heb daarover al eerder bericht. De Antillendag zal volgend jaar dan ook voor het laatst gevierd worden, want 15 december 2008 krijgen we dat nieuwe statuut. De vrije dag zal ongetwijfeld op creatieve wijze opnieuw worden gedefinieerd. Daarover maken we ons geen zorgen hier...

Geen dag is namelijk te gek voor de Antillen in het algemeen en Curaçao in het bijzonder of deze wordt gevierd. Bij mijn zoektocht op Internet kwam ik bij toeval een leuke site tegen, die poogt alle feest- en bijzondere dagen bij te houden: de Wereld Feesten Almanak.

Z-z-zo is-s het v-v-vandaag bijvoorbeeld: Wereldstot-stotterdag!

Wanneer Nederland en de Antillen (en dus ook Curaçao) er in de besprekingen over het nieuwe koninkrijkstatuut uiteindelijk uitkomen, dan kunnen we deze Wereldstotterdag wat mij betreft wel aanhouden als nieuwe Statuutdag. Dat geeft de weg er naar toe wel aardig weer. Bovendien blijft alles bijna bij het oude en vieren we na 2008 gewoon weer feest, maar dan één dag later: op 22 oktober!

Een traantje, voor één keer...

27 april 1995 toonde Aysheline mij een predictor staaf. De eerste aankondiging van Jonathan's leven, dat uiteindelijk begon op 16 december 1995, was een feit.

Dezelfde dag stierf Willem Fredrik Hermans, een omstreden maar boeiende schrijver van Neerlands bodem. Ik weet dat nog omdat ik allerlei krantenberichten uitknipte vanaf Jonathan's ''aankondiging" en ik dus ook het sterfbericht van W.F. Hermans uitknipte. Dus slaat op het feit dat mijn kennismaking met de Nederlandse Literatuur begon bij "de Donkere Kamer van Damocles". Het mooiste boek van W.F. Hermans, wat mij betreft.
Wat mij toen vooral raakte was het thema van het boek: is, dat wat je observeert wel wat je ziet en meemaakt...

Zijn dood liet mij overigens vrij onberoerd, ik vond de beste man verder onsympathiek en bovendien: iemand die ik niet persoonlijk ken, kan bij mij moeilijk een traantje ontlokken bij zijn of haar start van een nieuwe reis. De hysterie rond, pak hem beet Princes Diana of Pim Fortuyn is mij dan ook geheel vreemd.

Tot vandaag.

Op weg naar huis - ik haal de jongens net van school - hoorde ik over de radio dat Jan Wolkers vannacht is overleden. Door het geschreeuw van de jongens heen, betrapte ik mij op dat ene traantje. "Wie is Jan Wolkers?", hoor ik Jonathan nog zeggen...

Zowel Wolkers als Hermans werden mij destijds aangereikt door mijn lerares Nederlands, juf Dubbeldam. Hermans, omdat zij dat zo'n goede schrijver vond ("zet maar op je lijst, Dick!") en Wolkers, omdat zij hem zo walgelijk vond ("is dat wel literatuur, Dick?"). Juf Dubbeldam had haar roots in dezelfde stroming als Jan Wolkers, dat begrijp je wel. Ik ook trouwens, dus onze tegengestelde reactie is een mooi voorbeeld van de diversiteit van de Nederlandse Identiteit. Maxima heeft gewoon gelijk!

Jan Wolkers' dood laat mij niet onberoerd omdat ik hem buitengewoon fijnzinnig en symphatiek vond. Zijn Roos van Vlees was het begin van mijn bewondering voor Wolkers, de Profiel documantaire van Coen Verbraak - eregister nog op BVN, was het laatste dat ik van hem zag.

Gelukkig hebben we in Nederland ook nog Koefnoen. Hun persiflage van Wolkers is meesterlijk:

Vanmiddag op Happy Hour, wet & wild zullen Aysheline en ik er één op hem drinken...

Denk je alle Dagen gehad te hebben...

Meldde ik eregisteren nog het bestaan van de Dag van de Armoede, gistermiddag verraste Amigoe mij met 2 paginagrote advertenties in het kader van Dia Internashonal di Kooperativa di Spar i Kredito, Internationale Dag van de Spaar- en Kredietverenigingen. Of er verband bestaat tussen beide (internationale) dagen laat ik maar even in het midden, feit is dat Curaçao Curaçao niet zou zijn als deze dag niet met liefde omarmd is. Dit eiland heeft iets met willekeurig welke Dia di...

De dag, 18 Oktober bestaat al sinds 1948, op Curaçao wordt hij pas gevierd sinds 1993. In Nederland worden dagen over het algemeen niet gevierd, dus deze zeker niet...

De geschiedenis van de Spaar- en Kredietverenigingen, zo leert Amigoe ons, gaat terug tot 1852, toen een Duitser dit krediet systeem begon te ontwikkelen als tegenhanger van commerciële financiële instellingen. De wellicht bekendste meneer in dit verhaal is Friedrich Wilhelm Raiffeisen, die - ook in Duitsland - een Kredietvereniging startte. Vele landen volgden en in Oostenrijk is de Raiffeisenbank momenteel nog de grootste bankengroep. Ook de Nederlandse Rabobank is een overblijfsel uit deze tijd...

Op Curaçao zijn er deze week verschillende activiteiten georganiseerd door de Federashon di Kooperativanan di Spar i Kredito (Fekoskan) en zelfs de Universiteit (UNA) doet mee.

.

Wellicht dat er tussen nu en aanstaande zondag (Antillendag) nog een Dia di... ons komt overvallen. Deze weblog zal er ongetwijfeld melding van maken!

Dag van de Armoede

Deze keer geen Curaçaose uitvinding, maar een internationale: de Dag van de Armoede! En heel actueel voor Curaçao. Armoede is voor mij een moeilijk begrip. Tijdens mijn jaren in Afrika, waar ik werkte voor Artsen zonder Grenzen ben ik uiteraard veel zaken tegengekomen die je in verband brengt met armoede. Maar het begrip zelf laat zich moeilijk uitleggen. De buurman kijkt wellicht meewarig als ik hem vertel dat ik dit jaar niet naar Nederland ga - hij reist 1x per kwartaal - en denkt "wat een armoede"! Ik dacht hetzelfde van mijn Ethiopische buurman, die nog nooit Addis Ababa had verlaten...

Toch zijn we geen van beide arm.

Aan de andere kant gruwel ik van die toeristen die 9 dagen met Arkefly in het Livingstone Resort zitten en mij vertellen dat Curaçao geen armoede kent. "Ben je weleens op Seru Fortuna geweest? Of in die wijk onder de zwaveldampen van de Isla...?

Men schat dat er zo'n 25.000 mensen op Curaçao leven in armoede (bron: Centrum voor Latijns-Amerikaanse en Caribische studies van de Universiteit Utrecht). Dat lijkt niet veel, maar op een bevolking van ongeveer 150.000 is dat toch zo'n 17%. Armoede wordt hier gedefinieerd als een verzamelnaam waarbij kernbegrippen als drugs, werkloosheid, alleenstaande tienermoeders, dropouts al dan niet gecombineerd een rol spelen. Niemand komt om van de honger (dat was in Ethiopië en Angola, waar ik zat wel anders), maar de keuze van geld bijverdienen geeft toch aan dat het een keuze van armoede is: als 'mula' - letterlijk muildier (bijnaam voor drugskoeriers) -of met een snoepkarretje, of je neemt een extra vriendje, of een extra kindje, en als laatste mogelijkheid kun je naar Nederland (uitkering).

Sinds vorig jaar wordt er door Reda Sosial 18 miljoen NAfl (7,5 miljoen euro) in armoedebestrijding gestoken. Deze organisatie wordt gerund door de landsregering van de Nederlandse Antillen. Vandaag stond er een paginagrote advertentie van deze organisatie in de Amigoe. Met het miljoenenbedrag, zo stelt Reda Sosial, zijn 7.500 mensen bereikt. Dat is volgens mijn berekening 30%. Er is dus nog een lange weg te gaan...

En die lange weg is - naar mijn bescheiden mening - een schande voor het Konininkrijk der Nederlanden. Een schande die mijns inziens overigens niet alleen op het conto van Den Haag, maar ook op het conto van Willemstad kan worden geschreven. De politieke elite van dit eiland lijkt het armoedeprobleem nauwelijks serieus te nemen, getuige de klucht rondom de eigen pensioenen en salarissen... Zie een helder stuk van Casaspider hierover (en vergeet de namen van deze politici nooit!) en lees ook de site van Jacob Gelt Dekker).

En uiteraard zitten er in de armoede groep een aantal mensen dat niet wil aanpakken en de armoede over zichzelf afroept: de grote werkloosheid op Curaçao staat in schril contrast met de hoeveelheid geimporteerde arbeid (o.a. Haiti, Dominicaanse republiek, Colombia) en de hoge crime-rate zegt ook genoeg...

Misschien dat we één en ander op de aankomende Antillendag kunnen bepraten: 21 oktober! Dat lijkt mij zinniger dan de discussie die vandaag in de krant speelde: hebben we nu wel of niet vrij op maandag, nu de dag zelf op zondag valt?